[Previous entry: "Friday, 21 November 2003Vrijdag 21 November 2003"]
11/23/2003: "Saturday 22 November and Sunday 23 November 2003Zaterdag 22 November en Zondag 23 November 2003"
It is time: the suitcases are packed and ready, and as a wonder, everything fitted in. Customs should really not pose too much of a problem, because as far as we know we are under the import maximum.Het is zover: de koffers staan ingepakt en wonder boven wonder past alles erin. Douane mag niet teveel problemen op gaan leveren, want voor zover we weten zitten we onder het invoermaximum.
When we woke up this morning, the final invoice had been slid under the door already. It wasn’t too bad! Of course we quickly double-checked all entries and couldn’t find any mistakes. We can check out really easy by simply leaving the card keys in the room on departure. That’s a no-brainer, especially as we do not have too good an experience with the front desk.Toen ik vanmorgen wakker werd lag de rekening al onder de deur geschoven. Het viel nog mee! Natuurlijk even nagekeken of alles klopte en we konden er geen foutje in ontdekken. We kunnen gemakkelijk uitchecken door de sleutelkaartjes in de kamer achter te laten. Makkelijke keuze dus, want zo fijn is de front desk hier ook weer niet.
For a last time we had our breakfast at the hotel’s breakfast buffet. It’s weird though, but without Nancy there it was very different. Even the food was of less quality than we were used to. How spoiled are we really??We hebben nog voor een laatste maal gebruikt gemaakt van het ontbijtbuffet van het hotel. Heel raar, zonder de aanwezigheid van Nancy was het heel anders. Zelfs het eten was minder als dat we gewent zijn. Hoe verwend zijn we eigenlijk??
Miriam ordered an omelet for a last time, and from now on she’ll have to bake them herself again. But hey, all good things... The thought of being back home with Samantha and Geordi is great though.Voor een laatste keer een omelet besteld, vanaf nu zal ik ze echt weer zelf moeten gaan bakken. Maar ja, aan alles komt een einde. De gedachte om straks weer lekker thuis te zijn bij Samantha en Geordi is heerlijk.
Around ten in the morning we emptied the hotel room and put all stuff in the car. It wasn’t too bad. We have a big and a small air porter and a hand luggage bag each. We did have to walk twice, however that’s simply because we’re cheap, and didn’t wish to call a Bellhop. (Hey, spending $10 on the suitcases for a small distance to the car was a bit too much for us.)Rond een uurtje of tien hebben we de hotelkamer leeg gemaakt en alles in de auto gezet. Het valt best mee. We hebben alletwee een grote en een kleine koffer en alletwee één tas handbagage. We moesten alleen wel 2 maal lopen, maar dat is uit gierigheid, om er geen Bellboy bij te roepen. (Maar zo’n $10,- voor de koffers gaat ons een beetje tever.)
Okay, we left the hotel, so what is next? I had another address for a big book store (Barnes and Noble) in the area, so that is one location I quickly want to go to. And we also need 2 suitcase locks and a suitcase strap. Oh, and we mustn’t forget a CD wallet. We tossed the jewel cases in the trash and hid the inlays and booklets in between the huge stack of flyers and folders. That way it’s less obvious they’re new.Goed we hebben het hotel verlaten, dus wat gaan we nu doen? Cesco had nog een adresje van een grote boekenhandel in de buurt, dus daar willen we in ieder geval even een kijkje nemen. En we moeten nog 2 koffersloten en een kofferriem kopen. Oh ja, en niet te vergeten een hoesje voor cd’s. We hebben de doosjes namenlijk achter gelaten in het hotel en de boekjes en achterkantjes tussen de vele foldertjes gestopt. Wekt minder vragen op.
We found a big WalMart where we succeeded in finding suitcase lock, but no suitcase straps yet. The CD wallet had slipped our minds already... We also checked whether we could find a magnetic doorstopper, for at home. But we couldn’t find any over here either. Ah well, at least we tried.We vonden een grote WalMart waar we wel slaagde voor de koffersloten maar niet voor de kofferriem. Het cd hoesje was alweer vergeten... We zochten nog of we een magnetische deurstopper konden vinden, voor thuis. Maar dat kennen ze hier toch ook niet. Nou ja, we hebben het geprobeerd.
Of course we also hit the bookstore, and again I was unsuccessful in finding the book I was looking for, unfortunately! Miriam spent some time looking at the magazines, and especially the embroidery magazines. She found three different ones, and browsed each one. They should sell these in the Netherlands too. We have Stitch at Home, but as far as content goes, it doesn’t even come near these magazines. In the end she didn’t buy them, as there was nothing in there what appealed to her.Natuurlijk nog even bij de boekenwinkel geweest en ook hier vond Cesco niet het boek waar naar hij op zoek was, helaas! Ik heb daar nog even bij de tijdschriften gekeken, en met name de borduurtijdschriften. Ik vond er drie en heb daar in staan bladeren. Zoiets zouden ze in Nederland ook moeten verkopen. Wij hebben Stitch at Home, maar die redt het qua inhoud niet bij deze tijdschriften. Ik heb ze uiteindelijk toch niet meegenomen omdat er niets in stond wat mij verder aansprak.
We quickly went to the Orlando Outlet Stores as well. There they have, we recalled, a Samsonite store. We still wanted a suitcase strap. Besides security they also make your suitcases much more recognizable. And here they sold very recognizable straps indeed. We also - at the last minute - were able to get a CD wallet, or actually a CD bag, as the Discman fits in as well. Ideal. Outside we immediately stripped and trashed the packaging materials, as that makes quite a difference.We zijn nog even naar de Orlando Outlet Stores geweest. Hier zit, wist ik nog, een Samsonite winkeltje. We willen nog steeds een kofferriem hebben. Zo kun je je koffers veel gemakkelijker herkennen. En hier verkochten ze lekker opvallende. Ook slaagden we hier voor een cd mapje, of eigenlijk meer CD tasje, want de diskman past er ook in. Ideaal dus. Gelijk buiten alle verpakkingen er vanaf gehaald en in de prullenbak gegooit, want dat scheelt weer.
It was strikingly busy on the roads. We think that there was some important American Football or Baseball game, as many cars were driving around with flags on windscreens and bumpers.Het was steeds opvallend druk op de weg. Volgens mij is er ergens in de buurt een belangrijke American Football of Baseball wedstrijd, want veel auto’s rijden met speciale vlaggetjes rond.
The crowds make us decide to head for the airport in stead. The return of the car was easier than we were used to. Miriam felt like she was being forced out of the car. But I told her that she had to look at that differently: They quickly handle all the paperwork, and then leave you to get your things together at your leisure. Small misunderstanding on her side.De drukte doet ons besluiten om direct naar de luchthaven te rijden. Het inleveren van de auto gaat gemakkelijker dan we gewend zijn. Al vind ik wel dat je eigenlijk gelijk je auto uit gekeken wordt. Cesco zei dat ik dat echt anders moest zien: Ze handelen eerst alles met je af en dan kun je verder op je gemak de auto leeghalen. Misverstand vanaf mijn kant dus.
After half a trip around the world, (it really wasn’t that bad) we arrived at the British Airways check in. We clearly weren’t the only ones wanting to check in! But things went smoothly and we estimate that we haven’t been waiting for more than 15 minutes. Luggage check in was real quick, and we were handsomely under the weight allowance, but they weren’t really paying attention to that anyway.Via een halve wereldreis, (viel best mee hoor) kwamen we bij de Britisch Airways incheckbalie. We waren niet de enigste die in wilde checken! Maar het liep lekker door en ik denk dat we ongeveer een kwartiertje hebben staan wachten. Bagage was zo ingecheckt en we zaten zelfs nog iets onder het toegstane gewicht, maar er wordt ook eigenlijk niet echt scherp opgelet.
We strolled around and browsed the many shops present in the terminal. The stores included Disney, Seaworld and Universal Studio’s. But what they had for sale we had already seen in the parks, so nothing new here. And anyway, where do you put anything you buy here, in order to get it through Dutch Customs unseen? If you then turn up with big stuffed animals and Disney bags, you certainly draw attention, and that is something we did not want. The idea that a customs officer would have to dig around through your dirty laundry, yuk!We hebben een beetje geslenterd langs de winkeltjes die de luchthaven rijk is. Er zaten winkeltjes van onder andere Disney, Seaworld en Universal Studio’s. Maar wat ze hier verkochten hadden we in de parken al gezien, dus weinig nieuws. En bovendien waar moest je je aankopen nu laten om ongezien door de Nederlandse Douane te komen. Als je dan met grote knuffels en Disneytassen aan komt draven, val je behoorlijk op en dat wilden we uiteraard niet. Getsie, moet zo’n man of vrouw in je vuile was gaan zitten grutten, bleg!
We went through security and of course the alarm rang when I passed through the gate, but those gates are set so very sensitive. I was taken aside and checked more rigorously. Because we had expected as much, Miriam went through first so she could collect the carry on luggage and laptop. My bag apparently warranted some extra attention, and had to be opened, so it was good we went through in that order. That way Miriam could collect the stuff (passport, laptop and such isn’t the type of things you’d want to leave lying around) ánd check on the laptop and bag check. I quickly returned, so we could gather, pack, wear and store the rest of the gear. The bag too, as we knew for sure beforehand
Because the actual gates aren’t connected to the main terminal, we had to take a monorail to the correct terminal. We were back at Disney for a bit! The voice in the airport’s monorail instructions is the same one as the one spewing the instructions in the Disney monorails!Omdat de gates niet aan de hoofdterminal verbonden zijn moesten we met de monorail naar de juiste terminal toe. Was net of we weer een beetje in Disney zaten! De stem die in de monorail voor instructies gebruikt worden, is namelijk de zelfde als ze in de Disney monorails gebruiken!
In the terminal there were a couple of shops too, including a tax-free shop. In one of these stores we found a strap for me to connect two airporters together, so I’d only have to tug on, and have the smaller one piggyback. That’s a much easier way of transporting them. We went to have a bite at Nathan’s. A quick last taste of America. The food is nice, but too much for Miriam. Those American servings, even though she ordered a small menu, will never appeal to her.In de terminal zaten ook een aantal winkeltjes, waaronder taxfree. We vonden in een van deze winkeltjes voor Cesco zijn koffer een riem om twee koffers aan elkaar te koppelen. Vervoert een heel stuk prettiger. We zijn bij Nathan’s een broodje gaan eten. Nog even een stukje Amerika proeven. Het eten is heerlijk, maar voor mij veel te veel. Die Amerikaans porties, ook al bestelde ik small, zullen mij niet wennen.
After lunch we went to the correct gate. They started boarding pretty early. They started at the back to the front, in groups of seating rows. Of course that meant that we could only board as the last passengers. They hadn’t called the rows yet, but at the queue was growing smaller, we decided to join it early. Just after the (n-th) passport check they called the remaining seating rows, but we were already heading for the plane.Na het eten zijn we naar de juiste gate gelopen. Bijtijds ging men beginnen met boarden. Het ging van achter naar voren en per groep rijen. Natuurlijk mochten we pas als een van de laatste in het vliegtuig. Ze hadden er nog niet voor omgeroepen maar de rij werd kleiner en we zijn alvast aangesloten. Net na de (zoveelste) paspoort controle werden de overige rijen opgeroepen, maar wij waren al op weg naar het vliegtuig.
As luck had it we sere seated to a Dutch woman, and that makes conversations much easier. We did not have much leg space unfortunately, but there’s not much we can do about that either.Bij toeval zaten we naast een Nederlandse vrouw en dat is toch wel weer gemakkelijk. We hadden weinig beenruimte helaas, maar ook daar is weinig aan te doen.
We took of right on schedule at a few minutes before half past six. Miriam just loves looking out of the window. The world growing smaller and smaller. We took a different route than coming in. Inbound we mainly flew above water. Now we mainly flew over land (USA and Canada) en only once we ‘ran out of’ land we went over water.We stegen volgens plan even voor half zeven lokale tijd op. Ik vind het altijd heerlijk om zo uit het raampje naar buiten te kijken. De wereld wordt steeds en steeds kleiner. We vlogen anders dan de heenreis. Toen hebben we voornamelijk over zee gevlogen. Nu hebben we het eerste stuk voornamelijk over land gevlogen ( Amerika en Canada) en pas toen het land ‘op’ was over zee.
A return flight is always different than the in flight. Miriam experiences as much more relaxed. Most people trying to get some shut-eye. Miriam couldn’t get in to a good position and got leg cramps. The food wasn’t too good either this time. First they announced a choice between sausages and chicken. But they didn’t have too many sausages, as by the time they arrived at us (being seated quite near the front) they did not have a choice anymore. We got tasteless chicken and tasteless pie and salad. No need to mention we did not eat much of that!Een terugreis is toch altijd anders dan een heenreis. Veel rustiger ervaar ik het. De meeste mensen proberen toch te slapen. Ik kon helaas mijn draai niet vinden en kreeg kramp in mijn knieën. Het eten was deze keer ook niet zo heel erg lekker. Eerst was er een keuze uit kip en worstjes. Maar van die laatste hadden ze maar heel weinig, want toen ze bij ons kwamen was er geen keuze meer. We kregen smakeloze kip met smakeloze taart en salade. Overbodig om te vermelden dat we er niet veel van gegeten hebben!
On the screens they were showing nice movies, including Pirates of the Caribbean. Nice movie, but we had already seen it.Op tv waren leuke films te zien waaronder Pirates of the Carribean. Leuke film, ik had hem al gezien.
And besides that, we tried to get some sleep, as it still is quite a trip to make. And in the mean time she had a nice relaxing music on her discman. At least that provides some relaxation.Verder toch proberen te slapen, want het is een hele reis die je maken moet. En ondertussen lekker naar een rustig muziekje luisteren op je discman. Kun je je nog enigzins ontspannen.
About an hour before we were to land at London Gatwick we got a simple but still tasty breakfast, which included fresh fruit. That tasted very good. Around half past seven, local time, we touched down in London. After again half a trip around the world (and this time it really felt like that) we arrived in the main terminal. We did not yet now what gate we needed to be at. So we looked at the screens and... Still knew nothing! No gate had been assigned yet. We finished the shopping round we had to interrupt on the inbound trip. And next we took a seat on the comfortable chairs looking out on the screens. But the gate still wasn’t being announced. It was almost half past eight, and still nothing! And that while our gate would close at 8:45. I went to the service desk to ask about it, and just after I left they put on the screens that there was a 15-minute delay. I had learned however that we would need to go to gate 45. So we already headed for that gate.Ongeveer een uurtje voordat we gingen landen in Londen Gatwick kregen we een simpel maar toch smakelijk ontbijt met vers fruit. Dat smaakte prima. Rond half acht, lokale tijd, landden we in Londen. Via een halve wereldreis (zo leek het nu echt) kwamen we in de hoofd terminal aan. We wisten nog niet bij welke gate we moesten zijn. We keken op de schermen en... We wisten nog niets! Er was nog geen gate bekent. We hebben het winkelrondje wat we op de heenreis moesten onderbreken nu wel afgemaakt. Vervolgens zijn we op de comfortabele stoelen gaan zitten met uitzicht op de schermen. Maar de gate werd maar niet bekent gemaakt. Het was bijna half negen en we wisten niks! En dat terwijl om 8:45 uur de gate zou sluiten. Cesco is het na gaan vragen en net toen hij wegliep kwam op het scherm dat er vertraging van 15 minuten was. Cesco wist inmiddels ook dat we bij gate 45 moesten zijn. Dus zijn we daar alvast naar toe gegaan.
The delay was caused by the fact that our plane had a technical issue and had to be replaced by another plane. Luggage and cargo had to be transferred, which obviously caused a delay. Around nine we could board the busses that were standing by, and they took us to the - now ready and waiting - plane.De vertraging was veroorzaakt doordat het toestel een technisch mankement had en er een ander toestel werd ingezet. Bagage en dergelijk moest overgeladen worden waardoor de vlucht vertraagt werd. Om negen uur konden we in de klaar staande bussen stappen die ons naar het inmiddels klaarstaande vliegtuig brachten.
It was a short haul of less than 40 minutes, and we got another simple breakfast on this flight. It tasted a bit less than the previous one, but that should not take away anything of the fun. After just having finished one’s breakfast, and you had to wolf it down at that, the final approach was initiated At 25 minutes past eleven we landed at Schiphol (Amsterdam Airport) and Miriam was so impatient for her little girl that would be waiting for us. I had to take a leak and Miriam was almost tempted to come help...Het was een kort vluchtje van nog geen 40 minuten, en we kregen tijdens deze vlucht nogmaals een (simpel) ontbijtje. Smaakte iets minder lekker dan het vorige ontbijtje, maar dat mag de pet niet drukken. Na net een ontbijt achter je kiezen te hebben, je moest nog flink dooreten ook, werd de landing ingezet. Om 5 minuten voor half twaalf landden we op Schiphol en wat was ik nieuwsgierig naar mijn kleine meid die op ons stond te wachten. Cesco moest nog even plassen en bijna wilde ik hem erbij gaan helpen...
After immigration we entered the luggage claim hall, and we immediately spotted Samantha in the distance. Not too hard, as she was wearing a fire engine red jacket! Initially she did not see us. But my father-in-law pointed us out to Samantha. Honest, you could see her face start to brighten from a distance. We first went to the glass barrier, and she was almost emitting light, as much as she was beaming. We got all warm inside.Na de paspoortcontrole kwamen we in de bagagehal en ik zag Samantha al staan in de verte. Niet zo moeilijk als je een knalrode jas aan hebt! Ze zag me in eerste instantie niet. Maar Pa zag ons wel en wees ons aan voor Samantha. Eerlijk, ik zag vanaf een afstand hoe haar gezichtje begon te glunderen. We zijn eerst even naar het raam toegelopen en ze gaf gewoon licht, zo stond ze te stralen. Ik werd helemaal warm van binnen.
We said a quick bye-bye, as we still had to collect our suitcases. We had already seen 3 out of 4 airporters leave the plane on the conveyor, but now for those to arrive in the luggage claim conveyor. Miriam’s suitcases got through faster than mine. So I told her to go ahead and head outside already. And what had been Miriam’s biggest concern, possibly having to open the suitcases, was absolutely unnecessary. There wasn’t a customs officer in sight.We hebben nog even snel afscheid genomen, omdat we de koffers nog op moesten pikken. We hadden 3 van de 4 koffers al wel uit het vliegtuig zien komen, maar nu nog aankomen in de bagagehal. Mijn koffers waren eerder bij elkaar dan die van Cesco. Cesco zei dat ik maar alvast naar buiten moest gaan. En waar ik me zo nerveus voor had gemaakt, open maken van de koffers, was totaal overbodig. Er stond niet eens douane.
Samantha ran towards her, and they hugged a lot. At that point you only realize how much you really missed them.Samantha holde me tegemoed en we hebben even lekker geknuffeld. Dan besef je pas echt dat je ze wel ontzettend gemist hebt.
I also came through pretty quickly, and the four of us headed for the car. It was typically Dutch weather: It was raining!Cesco kwam ook al snel aan en met zijn viertjes zijn we naar de auto gelopen. Het was echt Nederlands weer: het regende!
Back home it was really great to see Geordi again as well. His eyes almost popped out of his little head, as surprised he was at seeing us again. But his joy wasn’t any less for that.Thuis gekomen was het ook weer heerlijk om Geordi weer te zien. Zijn ogen rolden bijna uit zijn hoofdje, zo verbaasd als hij was ons weer te zien. Maar ook hij was erg blij.
But still a small bye-bye... Miriam and myself had to head up to our bedroom to take the presents out of the suitcases. Which made Samantha pretty sad. Anyway, we took the stack of presents back down again and it looked like Xmas Eve. Which we luckily already decided to keep low profile this year.Toch weer even een klein afscheid... Cesco en ik moesten even boven op de slaapkamer de kadootjes uit de koffer halen. Dit tot groot verdriet van Samantha. Goed de kadootjes berg weer mee naar beneden en het leek wel Sinterklaas. Gelukkig hebben we besloten dit feest dit jaar erg rustig te houden.
Samantha was very happy with her presents and kept asking whether there was more. We kept the Cinderella dress for last. She timidly inquired whether we had a Cinderella dress for her. So we gave her a bag with a crown, shoes and staff. But not the dress. Miriam asked whether she was happy. And she nodded very bashful. So Miriam asked: Or is something missing? Another bashful nodding: yes, the dress was missing. Well, she couldn’t be more delighted.Samantha was reuze blij met haar kadootjes en vroeg steeds of er nog meer was. De Assepoesterjurk had ik tot op het laatste bewaard. Ze vroeg heel voorzichtig of ik nog een Assepoesterjurk had gekocht. Dus ik gaf haar een tasje met daarin een kroon, schoenen en een toverstaf. Alleen geen jurk. Ik vroeg, Ben je nu blij. Ze knikte heel verlegen. Toen vroeg ik: Of mis je misschien nog iets? Weer voorzichtig knikken, ja ze miste de jurk. Nou ze is er zo blij mee.
Geordi is totally taken with his Mickey Fire Engine. Geordi is helemaal gek met zijn Mickey brandweerauto.
The bears of the Build-a-Bear Workshop definitely were a bulls-eye. Both of them are so happy with those. Of course we had also brought a trinket for grandma and granddad, as without them we would never have been able to make this trip. They did not stay long, as they had to go to a reunion at the end of the afternoon. De beren van de Build-a-Bear Workshop waren een schot in de roos. Ze zijn er alletwee zo ontzettend blij mee. Natuurlijk hadden we ook een aardigheidje voor Opa en Oma meegenomen, want als zij er niet geweest waren, konden wij nooit zo’n reis maken. Ze zijn niet zo lang gebleven omdat ze een reunie hadden aan het einde van de middag.
Miriam and myself immediately took care of storing all stuff and sorted the laundry, and in the evening, shortly after the kids had gone to bed, we went to sleep as well!Cesco en ik hebben alle spullen gelijk even opgeruimd en ’s avonds toen de kinderen op bedje lagen, zijn wij er vrij snel achteraan gedoken!
It is over and done with. It was great to take a leave of absence from everything, and Miriam’s fear of missing the kids proved unnecessary. But it is great to have them around you again as well, and then you again wonder: how could I survive without them? Luckily both of us realized to well that this was the right choice. The trip itself would be very intense for small children. And what we saw in the parks (tired, half asleep children being dragged around by mom and dad in the parks, shops or restaurants) is something we do not wish to inflict on our children.Het is over en voorbij. Het was heerlijk om even ertussenuit te zijn en het gemis van de kinderen is heel erg meegevallen. Het is ook weer heerlijk om ze om me heen te hebben, en dan vraag je je weer af, hoe heb ik zonder ze gekunt? Gelukkig beseffen we alletwee maar al te goed dat dit de juiste keuze is geweest. De reis op zich is voor twee kleine kinderen heel intensief. En het wat ik in de parken heb gezien (half vermoeide, slapende kinderen die tot ’s avonds laat met papa en mama in de parken waren, aan het winkelen waren of in een restaurant zaten), wil ik mijn eigen kinderen niet aandoen.
In 5 years we’ll be married 12 ½ years and on that anniversary we plan to return to the USA with the kids. Then we’ll have something to celebrate again, and both of them will be of an age they can actually enjoy it. So that is our next goal!Over 5 jaar zijn we 12 ½ jaar getrouwd en dan willen we graag met de kinderen naar Amerika toe. Dan hebben we weer iets te vieren en zijn ze alletwee op een leeftijd dat ze er ook iets aan hebben. Daar gaan we voor!
