11/07/2003: "Friday, 7 November 2003Vrijdag 7 November 2003"

Rose very early this morning (5:00 AM). Miraculously slept very well on the air-mattrass. A few cramped muscles, but hey!
Had a quick bite and then we woke my parents-in-law and Samantha. Geordi we left in his crib. We have said goodbye elaborately from the little man the night before. We did have to swallow though!
Samantha was easily woken and we have, given the time, gave her a trainingsuit to wear. Se came with us to Amsterdam Airport.
Eaxatly 6:00 AM my father was at the door. A quick goodbye to my parents-in-law and off to Amsterdam Airport. Samantha babbled for two, so it looked like it were going to be an easy goodbye for her. The last time I went to America for my job, she got an airline luggage-label. That made her goodbye very easy. That is what she wanted this time as well, so a label it was. We parked ‘illegally’ at the departure hall and checked in. Samantha sat there watching and hugging on the desk. After that we walked to immigration. Said our goodbyes there. A quick whisper in Miriam’s ear that we were to bring a Cinderella dress back!! A final wave to a beaming Samantha! And then she walked, hand in hand, with Granddad back to his car. We had to swallow, but it felt good. We were very glad the change was so easy.
And well... then we had nothing to do for almost 3 hours! Ah well, we leisurely did some window shopping (around 7:00 AM!!!)
Quickly exchanged Euros for Dollars and we were ready, however it wasn’t time to go to the gate yet.
We had a quick drink. There was a lot to be had, even pizza slices. Not a good idea to have that this early in the morning! Vanmorgen enorm vroeg opgestaan (5:00 uur). Wonder boven wonder enorm goed geslapen op het luchtbedje. Een paar spieren wel in de kreukels, maar oke!
Even wat gegeten en daarna mijn ouders en Samantha wakker gemaakt. Geordi hebben we op zijn bedje laten liggen. We hadden de avond ervoor uitgebreid afscheid genomen van het mannetje. Wel even flink slikken hoor!
Samantha was zo wakker en hebben we gemakkelijk, gezien het tijdstip, een trainingspak aangedaan. Ze ging mee naar Schiphol.
Klokslag 6 uur stond mijn schoonvader voor de deur. Even afscheid nemen van mijn ouders en hup naar Schiphol toe. Samantha kletste 100 uit en alles leek erop dat het voor haar een gemakkelijk afscheid zou worden. De laatste keer dat Cesco naar Amerika is geweest voor zijn werk, heeft ze een koffer label van de vluchtmaatschappij meegenomen. Dat heeft toen het afscheid heel licht gemaakt. Dat wilde ze nu ook, zo label dus. Even stout geparkeerd bij de vertrekhal en ingechecked. Samantha zat lekker toe te kijken en te knuffelen op de balie. Daarna naar de douane gelopen. Daar afscheid genomen. Er werd nog even in mijn oor gefluisterd dat ik wel een assepoesterjurk mee moet nemen!! Nog even een keer zwaaien naar een stralende Sammy! En toen liep ze aan Opa's hand mee terug naar de auto. We hadden een brok in onze keel, maar het voelde heel goed. We waren enorm blij dat het afscheid zo gemakkelijk ging.
En ja.... toen hadden we 3 uur niets te doen! Nou ja, we hebben lekker winkeltjes gekeken (om circa 7 uur 's morgens!!!)
Nog even euro's in dollars gewisseld en we waren er klaar voor, alleen het was nog geen tijd om naar de gate toe te gaan.
Nog even iets gedronken. Kon van alles krijgen tot stukken pizza toe. Moet er niet aan denken dat op dit tijdstip te eten!

We were expected at the gate around half past nine (D-16). We expected the plane to be there already. Well, we thought wrong! Easy Jet was there, building up a substantial delay. Those people really do everything at their leisure!
In the distance our plane was already taxying towards the gate. And finally Easy Jet left. Normally the push back is slow, but now they were pushed away at a very high rate, and they taxied away with a similar speed. It probably says enough...
Around a quarter to ten we could board the plane to London Gatwick. Here we had some 1.5 hours to transfer.
Miriam was at her favorite spot at the window and was able to watch where we were going. We pushed back at approximately 10:15 and took off at 10:30 to land at LGW 10:07. No, not a typo! London is one hour earlier (1 timezone west) to what we are use to.
During the trip (read shortly after take off) we immediately got a dring and a Dutch Apple Lattice Pie. Yummy! It was very good, I can tell you. And immediately everything was collected again, because the trip only took 45 minutes.

In London we got out and strolled around the lobby. Many shops, very cozy. We visited a couple of stores, but quickly were paged to go to the gate. Quickly bought ear plugs. I have a noise cancelling headset, which he purchased last time. It filters out the heavy airplane drone. A real invention, but also very expensive!
So an experiment to see if we can get comparable results with the earplugs for Miriam.
A very striking fact was that many English people wore a paper poppy on their clothes. A friendly groundsteward wore on as well. Curious as we are, we asked him about that. Today was a memorial day for the fallen military women and men of the first and second world war. On the graves in Normany the poppy grows in rows among the graves. Hence the poppy as symbol.
The PA of the gate was having difficulty (feedback noise), so another groundsteward kept coming in to the room to call out the rownumbers for boarding. He looked a bit like Phil Collins, so he quickly was dubbed ‘Phil’! (It was not his real name!)
We flew to Orlando in a Boeing 777. Miriam sat at the window again. Even when flying over the sea, she still enjoys it!Rond half tien werden we aan de gate verwacht (D-16). We verwachtten dat het vliegtuig er al zou staan. Maar dat hadden we duidelijk verkeerd gedacht. Easy Jet stond er vertraging op te lopen. Die lui doen echt alles op hun gemakkie zeg!
In de verte kwam ons vliegtuig al aan getaxiet. En eindelijk ging Easy Jet weg. Normaal worden ze langzaam weg getaxiet, nou Easy Jet werd met een rotgang achteruit gereden en met een rotgang taxiede hij naar de startbaan. Zegt waarschijnlijk al genoeg....
Rond kwart voor tien konden we in het vliegtuig naar Londen Gatwick stappen. Hier hebben we ongeveer een kleine 1,5 de tijd om over te stappen.
Ik zat op mijn favoriete plek bij het raam en kon lekker kijken waar we naar toe reden. We zijn ongeveer om 10:15 uur vertrokken van de gate en om 10:30 uur opgestegen om vervolgens om 10:07 weer te landen in Londen. Nee geen typefout! Londen is een uurtje vroeger dan wij gewend zijn.
Onderweg, lees we zaten net in de lucht, en kregen gelijk iets te drinken met een stuk appeltaart. Mjammjam was erg lekker an ik je vertellen. En alles werd weer snel opgehaald, want de vlucht duurde totaal ongeveer 45 minuten.

In Londen zijn we uitgestapt en hebben nog even door de hal gelopen. Heel veel winkeltjes, erg gezellig. We hebben een aantal winkeltjes gezien, toen werden we al opgeroepen om naar de gate toe te gaan. Nog even vlug oordopjes gekocht. Cesco heeft een noise cancelling headset, heeft hij de vorige keer al gekocht. Die filtert het zware vliegtuig geluid weg. Echt een uitvinding maar ook enorm duur!
Dus even kijken of we voor mij het zelfde met oordopjes kunnen bereiken.
Opvallend was dat er veel Engelse mensen met een papieren klaproos op hun rever liepen. Ook de vriendelijke grondsteward. Zo nieuwsgierig als we zijn, hebben we gevraagd wat hier de betekenis van was. Het was vandaag D-day. Men gedacht de slachtoffers die tijdens de tweede wereldoorlog gevallen waren. Op de oorlogsgraven in Normandie groeien klaprozen, vandaar ook de klaproos als symbool.
De geluidsinstalatie van de gate was stuk, dus de grondsteward kwam iedere keer melden welke stoelnummers in mochten stappen. Hij had wat weg van Phil Collins, dus we noemde hem al lachend, drie maal raden, Phil! Maar hij heette niet zo hoor!
We vlogen met de Boeing 777 naar Orlando toe. Weer bij het raam gezeten. Ook al vlieg je merendeel boven zee, ik vind het gewoon leuk!

It was our first time with British Airways, and the first experience was a very good one! They say that BA is comparable to KLM as service goes, but Miriam never flew KLM, and for me it is too long ago, so we cannot really be sure! However, the service was great! Very friendly cabin crew. And the food was, even though other people may say otherwise, very good (and very much!). They regularly came by with refreshment, or simply a bottle of spring water. We have been spoiled now!
There was a high number of little children on this flight. It immediately served as a reminder why we left Samantha and – especially – Geordi at home! A littly guy, of course right in front of us, had started screaming at departure. It wasn’t normal. Let’s put it this way: We were glad we had our ears plugged. It made a huge difference. The airplane drone was much less, and Miriam could put a headset over her earplugs and was still able to hear everything fine. (it was a bit less than without, but still)Het was voor ons de eerste maal dat we met British Airways vlogen en de eerste kennismaking was echt enorm goed. Ze zeggen dat je ze qua maatschappij kunt vergelijken met de KLM. Maar ik heb nooit KLM gevlogen, dus kan die vergelijking niet maken. Maar de service was enorm goed. Hele vriendelijke stewards en stewardessen. En het eten was, hoewel andere mensen anders beweren, enorm goed (en veel!). Ze kwamen regelmatig langs met drinken, of gewoon even simpel met een fles water. Nee we zijn echt verwent.
Er vlogen veel kleine kinderen mee met deze vlucht. En we kregen ook gelijk de bevestiging waarom wij Samantha, maar vooral Geordi niet meenamen! Een ventje, natuurlijk vlak voor ons, die heeft het vertrek toch op het krijsen gezet. Oh niet normaal. Laat ik het zo zeggen, was blij dat ik oordopjes in had gedaan. Dat scheelde enorm. Ook het lawaai van het vliegtuig was stukken minder en kon er nog gewoon een koptelefoon overheen doen en kon alles goed (nouja iets minder goed dan zonder) horen.

Our flight went fine, and instead of 16:30 local time, we landed approximately 16:00 on Orlando International Airport (MCO).
When we were at the gate, the cpatain told us we had to wait another 10 minutes in the plane. Apparently it was very busy at immigrations (green card). After indeed 10 minutes we were allowed to get out, and were directed to a transfer lobby. There we had to wait another 10 minutes and then were allowed in to immigrations. We found a not to happy lady behind the desk. She needed to know everything. And when she started to inspect our passports, we already expected the question: where are the children? At home miss. Alone? No with their grandparents. SIGH As if we would really leave 2 little children ALONE at home. Or even worse, put them in our luggage! LOL! Anyway, we were allowed to continue to get our luggage, which was already next to the conveyor.
So, phase 1 down, one to go (or so we thought). Through customs and then put the suitcases on another conveyor, where they were inspected with X-rays again. Those suitcases were gone for now. They would be transferred to the main terminal.
Our carry-on has to be checked for the Nth time. Even coats had to be taken off and X-rayed. You didn’t need to strip bare, but there wasn’t much difference...
Of course the alarm sounded for me, so I was sent to secondary inspection. A security officer took me aside and used a wand to test for metal. The thing was set so sensitive, it even responded to my zipper’s runners! (my pants have 5 sets of zippers, so that was fun!)
However, we finally made it to the terminal and walked to the monorail that would take us to the main building. There we had to get our luggage again, but it wasn’t indicated very clearly where, so we had to search a bit. We found it! In the mean time we also called home to tell them we arrived. The battery was almost dead, so it was a real short call.
Up to car rental! It was very busy, and the employees were busier talking to eachother than with their job. Unfortunately that happens everywhere. We had an upgrade voucher, so instead of an compact we got an intermediate. Always nice. We had to cross the road and there were, in the Alamo lot, cars parked by category. We were allowed to chose one we liked and take it to the exit. We chose an Oldsmobile Alero. A nice sporty model. It took quite a while before we made it out of the lot! The license information had to be added to the rental papers, and when people don’t keep all their paperwork handy, it can take a long time. Luckily extra booths opEend./De vlucht ging lekker voor de wind en ipv 16:30 uur, landde we om ongeveer 16:00 uur op Orlando International Airport (MCO).
Toen we aan de gate stonden vertelde de piloot dat we ongeveer nog een 10 minuten in het vliegtuig moesten wachten. Het scheen behoorlijk druk bij de immigrations te zijn (greencard). Na inderdaad 10 minuten mochten we uitstappen en werden naar een wachtruimte gestuurd. Daar weer zo'n 10 minuten gewacht en toen mochten we naar de immigrations toe. We troffen Een niet al te blije mevrouw achter de balie. Moest van alles weten. En toen ze onze paspoorten inkeken verwachtte ik de vraag al: waar zijn uw kinderen. At home miss. Alone? No with their grandparents. Zucht alsof we 2 kleine kinderen nu echt ALLEEN achter zouden laten. Nee sterker nog, alsof we ze in de koffer hebben meegenomen. Hihi. Maar goed we konden doorlopen om onze koffers te halen. Deze stonden al aan de zijkant van de bagage band.
Goed fase 1 hadden we gehad (immigrations) nu de volgende stappen nog. Door de douane en dan de koffers op een band leggen, waar ze vervolgens dmv röntgen werden bekeken. Die koffers zag je dus ook voorlopig niet terug. Ze werden door vervoerd naar de hoofdterminal.
Van ons moest voor de zoveelste maal de handbagage gecheckt worden. Zelfs jassen moesten uit. Je hoefde je nog net niet geheel uit te kleden, maar scheelde weinig...
Natuurlijk ging bij Cesco het poortje weer af. Een security beambte nam Cesco even mee naar opzij en haalde een soort staaf langs hem heen om te kijken waar het alarm op af ging. Deze apperatuur stond enorm scherp afgesteld en ging zelfs op de runners van zijn rits af! (Zijn afristbroek heeft 5 ritsen, dus dat ging goed!)
Maar goed we stonden nu in de terminal en liepen naar de monorail die ons naar de hoofd terminal vervoerde. Daar moesten we de koffers weer ophalen. Stond niet helemaal goed aangegeven, dus we moesten even zoeken. Maar gevonden hoor! We hadden inmiddels ook even naar huis gebeld om te melden dat we aangekomen waren. Batterij was bijna op dus kon echt maar heeeeeeeel kort bellen.
Op naar de auto verhuur! Daar was het druk en de mensen achter de balie stonden meer met elkaar te kleppen dan door te werken. Maar goed dat gebeurd overal, ook in Albert Heijn! We hadden een upgrade coupon zodat we ipv een compact een midsize meekregen. Toch weer leuk meegenomen. We moesten naar de overkant van de weg lopen en daar stonden, bij Alamo uiteraard, auto's geparkeerd op categorie. We mochten een leuke uitzoeken en naar de exit rijden. We kozen voor een Alero van Oldsmobiel. Wel lekker sportief. Het duurde lang voordat we uit de garage waren. Je verhuurpapieren moesten worden ingevoerd en als mensen niet alles bij de hand houden, kan het lang duren. Gelukkig gingen er extra loketten open.
After 5 years we still new the way and drove directly (by now in the dark) to the hotel. We have a room in the Wyndham Palace Resort and Spa. It is right in the middle of Disney property. Immediately across the street is Downtown Disney, at less than a 5 minute walk. At the checkin there is a long queue. We really did not feel like that anymore. Luckily I am a ByRequest member, so I could use the separate check in. So we were done pretty quick despite the queue. There is a packet for us, which we can retrieve tomorrw. We are assigned, very luxurious, a suite. It is in a separate building. We now have a living room with a separate bedroom and of course a bathtub ans shower, 2 balconies, refridgerator, minibar, 2 TV sets, microwave, coffee maker, ironing board and iron, a.s.o.

On the table there is a wine cooler with 2 bottles of beer and 2 bottles of water as a complementary welcome.
There is also some fruit. It really makes you feel welcome. It is a really nice room. We quickly unpacked and installed ourselves and then crossed the street (Disney Market Place). Window-shopping and get a huge shock when we realize how expensive things have become. It is much more expensive than last time! I had a quick hot dog, but Miriam did not feel like eating.
We promised Samantha a Cinderella dress, but boy, is it expensive! However, one must keep his promises, so we’ll take a serious look at it later this week. It really is no fun to look at the prices, as they are too much of a shock. We’ll just have to think: It’s vacation!
We quickly had to go to the Guest Relations to have our Florida Fun in the Sun passes exchanged for Disney passports. It took a bit longer than expected. The lasy behind the desk did not know hoe to do it. We aren’t exaggerating when we say we were there for more than an hour. But in the end she was successful. We now have unlimited access to any disney attractionfor the next 30 days. We were tired, so we quickly retreated to our hotel. Tomorrow is another day!Na 5 jaar wisten we de weg nog en reden in een keer (nu in het donker) naar het hotel toe. We logeren in Wyndham Palace Resort and Spa. Deze staat op het Disney terrein. Pal aan de overkant ligt Downtown Disney, nog geen 5 minuten lopen. Voor de incheckbalie een behoorlijke rij wachtende mensen. Getsie daar had ik echt geen zin meer in! Gelukkig is Cesco Member by Request van dit hotelketen en hadden een aparte incheckbalie. Ze waren we toch redelijk snel klaar. Er ligt een pakketje op ons te wachten, die kunnen we morgen ophalen. We krijgen, heel luxe, een suite. Deze is in een bij gebouw. We hebben nu een soort woonkamer met apparte slaapkamer en uiteraard bad en douche, 2 balkons, koelkast, minibar, 2 tv's,magnetron, koffiezet apparaat, strijkplank, strijkijzer, enz..

Op tafel staat een wijnkoeler met bier en flesjes water als welkom voor ons klaar.
Ook ligt er wat fruit bij. Voel je je zo welkom hier. Echt een mooie kamer.We hebben even alles snel uitgepakt, opgeruimd en geinstaleerd en zijn daarna naar de overkant gelopen (Disney Market Place). Even winkeltjes snuffelen en vreselijk schrikken van wat alles wel niet kost. Het is beduidend een stuk duurder geworden dan de laatste keer! Cesco heeft nog een hotdog gegeten, ik had echt geen honger.
We hebben Samantha een Assepoesterjurk beloofd, maar wat is die duur zeg! Maarja belofte maakt schuld, dus van de week zullen we eens op ons gemak ernaar kijken. Eigenlijk is het helemaal niet leuk om naar de prijzen te kijken, echt erg schrikken. Maar we moeten maar denken: het is vakantie.
We moesten nog even naar de Guest Relations om onze, Florida Fun in the Sunpass om te laten zetten in een Disney toegangskaart. Dat duurde wat langer dan we dachten. De dame achter de balie wist niet hoe ze dat doen moest. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we er denk ik een uur gestaan hebben. Maar het is uiteindelijk gelukt. We hebben nu 30 dagen toegang tot alle Disney Parken.We waren moe en zijn gauw naar ons hotel terug gegaan. Morgen weer een dag!