07/21/2008: "Day one...Dag Een..."

Vanmorgen om half zes liep de wekker af. Wat ik gisterenavond nooit had verwacht was toch gebeurd... Ik had heerlijk geslapen!
Vandaag gaat het dus gebeuren: WE GAAN NAAR AMERIKA!!
Eerst hebben we gezorgd dat we zelf helemaal klaar waren, voordat we de kinderen wakker gingen maken. Nou... die waren ZO wakker! We hadden er allemaal HÉÉL erg zin in!Picture Placeholder
This morning the alarm rang at five thirty. What Miriam never expected yesterday evening did still happen... we slept just fine!
Today it really happens: WE'RE GOING TO AMERICA!!
First we made sure we were almost done ourselves before we woke the kids. Well... Waking up they did! We we al VERY ready for this!Picture Placeholder

Zes uur stond Opa voor de deur om ons naar Schiphol toe te brengen. Het weer was niet zo heel erg goed, sterker nog het regende. Maar niets kon onze goede zin verknallen, we gaan immers naar Amerika toe! Rond half zeven 'parkeerden' we bij de terminal. De koffers uitgeladen en Opa gedag gezegd. Op naar de incheckbalie! Echt inchecken hoefden we niet meer. Dat heeft Cesco gisteren al telefonisch in orde gemaakt. Alleen de instapkaarten moesten nog uitgeprint worden en natuurlijk... onze bagage moest afgegeven worden.
Omdat Cesco Platinum Elite member is, hoefden we niet in de lange rij te gaan staan, maar konden we terecht bij de balie voor bussiness class en Platinum Elite members.
Voordeeltje van het vele reizen wat hij voor zijn werk moet doen smile
De bagage was zo afgegeven, die zien we als het goed is pas in Miami weer terug!

Na het bagage drop-off zijn we door de security check gegaan. Alles uit waar ijzer in zit uit en af doen en samen met de tassen op de band leggen. Zelf moet je dan door het poortje heen lopen en afwachten of er geen piep klinkt. Het viel mee... geen piep.
Alle spullen weer verzameld en even wat geld omgewisseld naar dollars. Nog wat in de winkeltjes gekeken. Hihi en dat terwijl het pas even over zevenen is.... Maar we hebben het alleen bij kijken gelaten.Picture PlaceholderWe zijn naar de VIP lounge gegaan. Ook weer een voordeel dankzij Cesco...
In de VIP lounge hebben we een klein ontbijtje gegeten. De kinderen vonden het machtig en kwamen heel trots met hun bordje met glas drinken weer terug naar onze plek.
Je kunt wel merken dat ik niet veel met het vliegtuig reist, want ik wilde al héél op tijd bij de gate zijn, terwijl Cesco zei dat we echt nog tijd genoeg hadden. Pech voor mij... hij had gelijk.
Picture Placeholder
Bij Gate C5 moesten we zijn, het vliegtuig van Air France stond er al. De kinderen vonden het echt machtig om te zien. Vooral wat er allemaal op het platform te zien was! Hilarisch dat er karretjes met koffers rondreden. En gaat dat echt allemaal het juiste vliegtuig in?
Ongeveer 8:25 begon het boarden en we konden al snel aan boord. Het avontuur ging nu echt beginnen. De kids waren nog net niet aan het stuiteren toen we door de 'slurf' naar het vliegtuig liepen! Toen we het vliegtuig instapte werden we welkom geheten en Geordi en Samantha mochten zelfs nog even een blik werpen in de cockpit. WAUW. Ze werden daar zelfs welkom geheten door de piloot en co-piloot. Vooral Geordi liep met knalrode wangen van opwinding. Als je weet hoe gek die knul is op vliegtuigen, is dit natuurlijk helemaal super!
Rond 8:50 uur werden we losgekoppeld van de gate en kwam het vliegtuig in beweging. Het leek er even op dat we al taxiënd naar Parijs zouden gaan... Er kwam geen einde aan. Maar toch dan eindelijk, aan de andere kant van de snelweg, gingen we dan eindelijk de lucht in (9:15 uur). Machtig, de kinderen vonden het echt geweldig! Hun eerste keer vliegen. Toen de gordels los mochten, mochten ze een voor een even bij het raam kijken. Want tja... de raamplek is voor mama!
Het was een klein uurtje vliegen naar Parijs. En onderweg kregen we nog snel een croissantje en wat te drinken. Snel door eten... want het werd alweer snel opgehaald.
Om 10:05 uur lande we Op Charles de Gaulle in Parijs. Het eerste deel van de reis zat er op. Halverwege de slurf werden we opgewacht door security personeel. Omdat er niet veel overstaptijd is, loodsten zij de passagiers met bestemming Miami langs alle security heen. Lopend door de terminal heen zou het risico te groot zijn dat we de aansluiting zouden missen. De terminal waar het vliegtuig naar Miami stond, lag zo'n beetje aan de andere kant van de luchthaven. Vandaar deze begeleiding. Wat een service! Met 2 busjes werden we vervoerd. Geordi had een hele speciale plek, op een stoel ophoger! Halverwege moesten we even uitstappen voor een paspoort controle. Dat was echt uit het busje stappen, de terminal in, paspoort laten zien en weer in het busje stappen om verder vervoerd te worden. Vlakbij de juiste gate mochten we weer uitstappen. Daar moesten we door de security check heen en het laatste stukje naar de gate toe lopen. Ik was alleen vergeten dat ik mijn clip portemonneetje aan mijn broek geclipt had, dus PIEP het alarm ging af en ik moest gefouilleerd worden. Heb ik dat. Maar goed de boosdoener was al gauw boven water. M'n knippie even snel door het röntgen apparaat en we konden verder.
We kregen van onze security man die ons op de luchthaven begeleid heeft nog wat laatste instructies en in rap tempo zijn we het laatste stukje naar de gate gelopen. Gate E 57 moesten we hebben.
Picture Placeholder
Er stond een lange rij voor boarden. Eh welke rij... Cesco sjeesde de rij alweer langs want wij mochten, weer door zijn platinumkaart, in een aparte rij boarden! Dus binnen een mum van tijd zaten we in het vliegtuig (Boeing 747). We hadden graag op het bovendek gezeten, daar hadden we ook plaatsen voor gereserveerd alleen heeft iemand onze reservering eruit gegooid zonder reden. Daar kwamen we 'gelukkig' afgelopen donderdag al achter. Zodat we nog snel andere plaatsen, helaas op het beneden dek, konden reserveren.
Picture Placeholder
Spijtig, maar nu mogen we ook niet echt over onze plaatsen klagen. Alleen helaas geen eigen beeldschermpjes. Maar daar komen we ook wel weer overheen.
We waren beslist niet de enigen die gingen vliegen vandaag. Er stond een behoorlijke rij vliegtuigen voor de startbaan. Maar rond 11:15 zaten we in de lucht! Gaaf met zo'n groot toestel!
Al snel kregen we wat te drinken met een kleine snack erbij. En al snel kreeg ik een plens cola in mijn nek van de mensen die achter mij zaten! Ze waren van plaats aan het verwisselen, handig om dat natuurlijk te doen als je glazen drinken in je handen hebt. En tja toen kon ik gaan deppen. Getfer, alles plakt!

Na een klein half uurtje kregen de kinderen hun maaltijd. Vis-nuggets met aardappelpuree, yoghurt op een stokje, appelmoes, een twix, pakje drinken en.... Een verrassing! Nou dat ging er wel in.
Niet lang daarna kregen Cesco en ik ook onze maaltijd: Pasta met champignonsaus, een soort van brownie muffin, een koude quiche, yoghurt, een broodje en een stukje camembert. Die laatste verhuisde al snel richting Samantha, die is gek op Franse kaas!
Het eten, tenminste de pasta, smaakte erg lekker. Ik heb zelf de muffin en de koude quiche laten staan.
Toen de dienbladen waren opgeruimd even met de kids van plek verwisselt. Samantha wilde graag foto's maken. Ze mag tijdens deze vakantie onze oude fotocamera lenen. Daar is ze echt heel blij mee en heeft aardig wat plaatjes geknipt.
Nu ik even op een andere plek zat, gaf me dat gelijk de gelegenheid om alvast een deel van ons vakantie verslag te schrijven. Kan niet zeggen dat ik echt lekker gemakkelijk zit te typen op dit moment. De meneer voor me heeft zijn stoel naar achteren gezet. Beetje half onderuit gezakt en laptop half op m'n buik leunend zit ik hier een verslag te typen... Maar goed, met een klein beetje behelpen komen we er ook wel wink

De vliegreis met de kinderen is echt bijzonder goed verlopen. Je geeft ze hun Nintendo DS in handen en je hoort ze niet meer. Het is mij in ieder geval erg meegevallen. Geordi had even een klein paniek momentje. We hadden de kinderen vantevoren zo goed mogelijk voorbereid op de reis en ook uitgelegt wat turbilentie is. Tijdens de reis hebben we daar gelukkig weinig last van gehad. Op één moment na... toen Samantha op de toilet zat en Geordi voor de deur stond te wachten. Toen was er even wat turbilentie en het lampje voor de gordels aan ging branden. Geordi raakte toen echt even in paniek, want hij moest zijn gordel aan en Samantha zat nog op de toilet! Terwijl Sam zoiets had van, ik ga even opschieten en snel naar m'n plek toe. De arme knul durfde daarna ook bijna niet meer naar de toilet toe!
Picture Placeholder
We kregen nog een lichte maaltijd voordat de landing werd ingezet. De kinderen kregen een broodje met kaas, fruit uit een zakje, fruitdrank en een soort van Danoontje yoghurt stick.
Wijzelf kregen koude kalkoen op een bedje van een soort van granen pasta, appelkruimeltaart, een broodje, roomkaas en boter. De kalkoen was om eerlijk te zijn niet te eten, dus die hebben laten staan. De appeltaart en het broodje smaakte in ieder geval heel erg goed.
Picture Placeholder
Nadat de boel weer opgeruimd was merkte we al snel dat we gingen zakken. Dus snel bij de kinderen hun oorpluggen in hun oren gedaan. Het is geen gezicht die dingen, er steekt een blauw staafje uit je oor, maar ze hebben in ieder geval geen last van hun oren gehad. En dan neem je die blauwe staafjes al snel voor lief!
De kust van Amerika kwam al snel in zicht en de kids werden steeds enthousiaster! Nu waren we er echt bijna!
Rond 14:00 uur landde we op de luchthaven van Miami en we stonden al snel aan de gate. Daarna begonnen we onze reis langs alle controles en dergelijke heen. We hadden de kinderen instructies gegeven om vooral niet raar te gaan doen bij de controles, want je wordt zonder pardon weer achteraan gezet. We troffen het, we hadden bij de immigrations (groen visa-waiver formulier inleveren en héél véél stempels laten stempelen!) een hele aardige man. Hij had veel humor. Cesco en ik moesten een vingerprint en foto laten maken. En Samantha vond dat eigenlijk ook wel wat! De man achter de balie zag er wel de humor van in en zei tegen haar dat ze zich dan wel extra, extra goed moest gedragen in Amerika. Dus Samantha ook vingerprints en foto laten maken. Geordi zag zijn zus dat doen... dus Geordi ook vingerprint en foto laten maken!
Goed dat was de eerste. Nu konden we door naar de bagage, maar niet zonder dat ons witte briefje gecontroleerd was....
Cesco is de koffers gaan verzamelen en ik ben met de kinderen even aan de kant gaan staan. Onze koffers waren al snel bij elkaar gezocht en toen moesten we in de rij gaan staan om het witte formulier in te leveren. Dat was de tweede... We werden naar een andere hal doorgestuurd en hier moesten de koffers nog eens gechecked worden. Dat was zo gebeurd, het is alleen een heel gedoe die koffers weer van de kar af te halen en er weer op.

Goed alle controles zaten erop, nu konden we echt zeggen dat we in Amerika waren! YESYESYES!
Maar voor we onze reis verder konden vervolgen... moesten we eerst naar de shuttlebus van de autoverhuur maatschappij toe. Was een beetje rommelig op dat punt, want de bussen stopte waar ze stoppen konden en hadden geen vaste halte. Maar goed binnen 10 minuutjes zaten we in de shuttle naar de autoverhuur toe.
Het was vrij druk, maar het schoot wel lekker op. Helaas lukte het niet om de upgrade coupon in te leveren. Helaas geen klasse hoger dus. Hij kon wel een 'goede deal' met ons sluiten, dat hield in een upgrade voor een scherp tarief. Maar dat koste nog $15 per dag extra, daar hadden we niet zoveel zin in dus we hebben het 'maar' bij ons midsize SUV gelaten.
Goed de formaliteiten aan de balie waren afgehandeld en we konden een auto uit gaan zoeken. Even een klein moment van ontvredenheid, er stonden namelijk maar heel weinig auto's waar we nog uit konden kiezen en dat waren nu net de modellen die ons niet zo erg bevielen. Picture Placeholder
Er stond een Duits echtpaar enorm moeilijk te doen en steeds van auto te switchen. Ze stonden bij een prachtige bordeaux rode Rav4 sport en de vrouw was duidelijk niet tevreden! Er kwam een zelfde soort auto aangereden, maar dan in het wit, wij stootte elkaar aan en zeiden dat is wel wat voor ons. Maar nee mevrouw 'ik-ben-ontevreden' stoof er gelijk op af en pikte hem vervolgens voor onze neus in. Ik was even stomverbaasd en kreeg bijna de pest er in, toen we ons realiseerde dat nu dan gewoon die gave rode Rav voor ons was! Dus snel de bagage ingeladen voor ze deze weer inpikte! Picture Placeholder
Volgens de gegevens van Alamo zou in de kofferbak 2 (Amerikaans formaat) midsize koffers pakken. Wij propte er met gemak 4 en hadden nog een zee van ruimte over!
Nog even de laatste formaliteit afhandelen, het laten scannen van de auto en papieren en de auto is nu 3 weken van ons!
Cesco is even naar de overkant gereden om daar in alle rust zijn gps te installeren. Op naar Orlando!
De weg door Miami is erg druk en rommelig, maar TomTom loodst ons zonder problemen erdoorheen. We wilde zo snel mogelijk in Orlando komen en we kozen er voor om dan gewoon de Turnpike (tolweg) te nemen. Kost wel wat dollars, maar het rijd wel heerlijk door. Toen we net de Turnpike opdraaide zagen we al snel dat we een goede keuze gemaakt hadden, op de andere weg stond het behoorlijk stil.
Samantha lag eenmaal op de Turnpike al snel te slapen, die was echt helemaal op. En reisleider Geordi was alvast de kaarten van de Disney parken aan het bestuderen, om vervolgens met kaart en al ook in slaap te vallen.
Bij een servicecenter zijn we even gestopt en hebben we wat te knabbelen en wat te drinken gehaald. Zo dáár waren we wel aan toe!

Rond half negen kwamen we bij het hotel in Orlando aan. Nog even inchecken en we konden naar onze kamer. We besloten om eerst even naar de kamer toe te gaan, konden de kinderen alvast even op bed gaan liggen terwijl wij de bagage uit de auto gingen halen. Het vraagt alleen natuurlijk wel om problemen om een gast kamer 513 te geven. Ik grapte nog voor we de kamer in stapte. Cesco deed de deur open en we waren echt met stomheid geslagen! De kamer was één grote bende en er was duidelijk NIET meer schoongemaakt nadat de laatste gast de kamer verlaten had. Maar dan nog... dat iemand zo een hotelkamer achter durf te laten!
Dus met de kinderen weer snel naar beneden gegaan om een andere kamer te vragen. Echt duizend excuses, er is een bliksem inslag geweest en sindsdien is de computer van slag af. Dus nieuwe ronde... nieuwe kansen! Nu een kamer op de 7e verdieping en deze was wel netjes, schoon en opgeruimd!
Voor Geordi hebben we gelijk een bedje gemaakt op de bank, hij had echt een zee van ruimte zo!
Cesco en ik snel de bagage uit de auto gehaald en de kids geholpen met uitkleden en pyjama aantrekken. Eenmaal op bed, waren ze zo vertrokken!
En wij... doken er snel achteraan!
Maar... HÉ, WE ZIJN IN AMERIKA!!!!
Picture Placeholder
At six o'clock grandpa drove up to the front door to bring us to Amsterdam Airport. The weather wasn't too great, or to be more precise, it was raining. But nothing could spoil our good humor, since we're off to the USA! Around six thirty we 'parked' at the departures terminal. Unload the suitcases and say bye to Grandpa. Up to the Check-in desk! We didn't really have to check in anymore. I already took care of that by phone yesterday. All we needed were boarding cards and, of course... to check in the luggage.
Since I am a Platinum Elite member, we didn't have to get to the back of the long queue, but could we use the special check in desks for Business Class and Flying Blue Elite.
One of the perks of travelling a lot for my work smile
Dropping off the luggage was a matter of minutes, and – if all goes well – we'll only see that again in Miami!

After luggage drop-off we passed the security check. Take off everything containing iron and on the x-ray belt with the bags. You then have to walk through a security portal and see whether a beep sounds. We were lucky... No beeps.
Collected all our stuff and quickly exchanged some money for dollars. Then we browsed the shops a bit. Hehe, and all that at just after 7 am... But browsing is all we did.Picture Placeholder
We went to the Crowne Lounge. Another frequent flyer perk I can bring in to this trip...
In the Crowne Lounge we ate a small breakfast. The kids were exhilarated and returned to our chairs, proudly bearing their plates with breakfast and a drink.
You can tell that Miriam doesn't fly that often, as she wanted to be at the gate really before the boarding time, wheras I said we had plenty of time, and wouldn't have to leave until boarding time. Unluckily for her... I was right!Picture Placeholder
We had to board at gate C5. The Air France A320 was already there. The kids were awed at what there was to see. Especially all that happened on the platform! They laughed at the little trains of carts with suitcases! And that really all gets to the correct planes?
At about 8:25 boarding started, and we got on quickly. The adventure is about to start for real. When we walked doen the chute to the plane, the kids didn't bounce off the walls yet, but only barely so! When we boarded the plane we were welcomed on board, and Geordi and Samantha even got to take a look in the cockpit. WOW! They were even personally welcomed by the captain and first officer. Especially Geordi walked to our chairs with bright-red cheeks of excitement. When you know how crazy he is about aircrafts, then this is obviously the greatest!
Around 8:50 we were pushed back and the plane fired up the engines. For a while it seemed like we would taxi all the way to Paris... It just didn't end. But finally on the other side of two separate highways, we finally got ariborne (9:15 uur). Fantastic, the kids were totally in awe! Their first flight ever. When the seatbelts could be unfastened, they each took a look out the window. Because, well... The window-seat is mom's!
The flight to Paris takes just under an hour. On the flight we got a quick roll and drink. But hurry... They already started collecting the trash.
At 10:05 we landed at Charles de Gaulle in Paris. First leg done. Halfway down the walkway we were intercepted bij security personnel. Because we had a rather short layover, they guided Miami bound passengers through all security. Walking through the terminal would make the risk f missing the connection to great. The gate with the Miami-bountd 747 was just about on the other side of the terminal building. Hence the escort. What service! We were transported with 2 mini vans. Geordi had a special seat, with a booster! At the midway point we had to get out for passport control. That literally was out of van, in to terminal, show passport, and back in the van to get transported further. Near our gate we had to get out again. We had to pass security screening and then walk the last 100 meters to the gate. Miriam ahd forgotten that she had clipped her clip-wallet to her pants, so the gate went BEEP and Miriam hat to be searched. D'oh! But anyway, the culprit was soon found. Ran the clip through the X-ray and we were good to go. Our security guy that escorted us on the airport gave us some final instructions, and we quick-stepped the last bit to the gate. Gate E57 was our destination.Picture Placeholder
There was a long queue of people waiting to board... Ehhrm... What queue... I raced passed the queue, as we could – since I am Platinum Elite – use the Business Class queue! So we were inside the 747 before you could blink. We would have liked to be seated on the upper-deck, for which we did reserve seats, however someone tossed our reservations out without any reason. 'Luckily' we found out last Thursday. That way we could arrange new seats. Unfortunately those were on the lower deck as upper deck was full.Picture Placeholder
Sad, but we really cannot complain about the seats we had now. Unfortunately no personal entertainment systems. But we'll survive that as well.
We were definitely not the only ones flying today. There was quite a queue waiting for the runway. But at 11:14 AM we were airborne! Cool, with such a large machine!
Soon we got something to drink with a small snack. And almost as soon, Miriam got a splash of cola in her neck from the people behind her! They decided to switch seats, and the most ideal way to do that is while holding beverages in your hands! And then she got to dry herself and her seat with paper towels. Yuck, everything was sticky!

After about half an hour the kids got their meal. Fish-nuggets with mashed potatoes, yoghurt on a stick, apple sauce, a Twix, a beverage and... A surprise! Well, those disappeared in no time.
Shortly after that Miriam and myself were served dinner too: Pasta with mushroom sauce, a kind of brownie muffin, a cold fruit quiche, yoghurt, a roll and a piece of Camembert. The latter quickly moved to Samantha, who is mad about French cheese!
The food, or at least the pasta, was good. Both of us left the muffin and cold quicke on our plates.
Once the trays had been collected Miriam, switched places with the kids. Samantha really wanted to take some pictures. During this vacation she can use our old camera. She is really happy with it, and has already taken quite an amount of pictures. As Miriam was in a different spot now, she took the opportunity to start working on the first part of the vacation report. Can't say she was very comfortable at the time whe typed this. The guy in front of her reclined his seat-back. Somewhat reclined herself, and with the laptop hanging a bit on her belly she was typing the report... But anyway, a little improvisation goes a long way. wink
The flight with the kids went really well. You give them their Nintendo DS and you no longer hear them. We were very impressed. Geordi had a little panick moment. We explained the kids as much as possible in advance, and that included an explanation on turbulence. Fortunately we hardly had any during the trip. Except for one moment... Exactly while Samantha was on the lavatory and Geordi was waiting in front of the door. There was some turbulence and the "fasten seatbelts" light came on. Geordi panicked, because he had to fasten the seatbelt, and Samantha was still in the lavatory! Samantha on the other hand reasoned, I will hurry a bit and then return to my seat. The little guy hardly had the guts to go to the lavatory afterwards!
Picture Placeholder
Shortly before landing we received a cold meal. The kids got a roll with cheese, fruit in a bag, beverage and a yoghurt stick.
We got cold turkey on a bed of some grane pasta, apple-crumble pie, a roll, cream-cheese and butter. To be honest, the turkey was pretty much inedible, so we left that alone. The apple-crumble and roll were nice though.Picture Placeholder

After the trays had been taken in, we quickly noticed we were descending. So we quickly had the kids put in their ear-planes. They look ridiculous, with a blue stick sticking out of your ear, but at least it ensured they didn't have any ear-discomfort. And for that the blue sticks are gladly taken for granted!
The US coast quickly came in to sight, and the kids were becoming more enthused by the moment! Now we were really almost there!
Around 2:00PM we landed on Miami Int'l Airport and we quickly found the gate. There our "expedition" through all levels of security started. We instructed the kids not to act weird, especially at the checkpoints, as they will just as easily send you back to the end of the queue. We were lucky though, as we had a very nice officer at Immigrations (hand over green visa-waiver form and recieve a lot of stamps!). He had a sense of humor. Miriam and myself had to have our fingerprints and picture taken. And Samantha found that very interesting! The Immigrations officer found it amusing and told here that she had to be extra friendly and nice then. So Samantha had her fingerprints taken as well, but only virtually.Geordi saw his sister do that... So Geordi had to have his fingerprints and picture taken too!
So that was step one. Next up: luggage pickup, but not without having the next officer confirm we had our customs form...
I went to collect our suitcases, and Miriam stayed at the side with the kids. I quickly found all of them, and we got in to the queue for the customs form. That was step two... We were sent on to a separate room where all suitcases were x-rayed again. Easy enough, but taking all suitcases of the cart and then putting them back on again is a hassle.

Anyway, all checks were done, so now we could truly say we're in the USA! FINALLY!
But before we could continue our trip... We had to find the rental-car shuttle. It's rather chaotic there, as the shuttles stopped wherever they could, and therefore didn't have a fixed pickup location. But after about 10 minutes we were in the shuttle to the rental compound.
It was pretty busy, but they made good time. Unfortunately we couldn't use the upgrade coupon. So no free upgrade. He could give us a 'good deal', i.o.w. an upgrade for a nice price. However that was still $ 15 per day extra, and we didn't feel like spending that much, so we 'just' kept our midsize SUV.
Once the formalities were done, we could go chose a vehicle. A short moment of discontent, as there were only a few cars to chose from, and those were exactly models we didn't like much. (Actually one model in different colours)Picture Placeholder
There was a German couple being a PITA, continuously switching cars. They were partially packed in to a nice Bordeaux RAV4 sport, and the woman was clearly not content! The same model was driven in, but in white, and we said to eachother that it would be ours. But no, Frau Discontent immediately ran to it and snatchet it from under our noses. Miriam was dumbfounded and almost got irritated,until she realized that it meant we got to take the Blitzy Bordeaux one! So we quickly loaded our luggage before she changed her mind again!Picture Placeholder
According to Alamo's info, we would only be able to fit in two (American) midsize suitcases. We easily got four suitcases, a dress-bag and an Aviators-bag in there and still had room to spare!
Final formalities: having the contract and car scanned, and the car is ours for three weeks!
I first drove the car in to the shade at the opposite side of the road to install the GPS cradle at my leisure. Off to Orlando!
The road through Miami is busy and chaotic, but TomTom guided us through without any major issues. We wanted to get to Orlando as soon as possible and chose to take the Turnpike. As it is a toll-road it would cost us some dollars, but it would ensure an easy and speedy trip. Almost as soon as we entered the Turnpike, we saw it was a wise decision, as the other road was turning in to a long, big traffic jam.
Once we were on the Turnpike, Samantha quickly fell asleep, as she was truly knackered. Travelguide Geordi was already studying the maps of the Disney parks, only to fall asleep with the maps still in front of him.
We stopped at a Turnpike servicecenter to get a knibble and a drink. We really needed that!

Around half past eight we arrived at our first hotel in Orlando. Quick check-in and to our room. We decided to get the kids to the room so they could lie down before we got our luggage from the car. Of course, you're asking for trouble when you give a guest room 513. Miriam made a joke about it just before we entered the room. I opened the door and we were truly struck with horror! The room was a huge mess, and clearly not yet cleaned after the previous guest(s) checked out. But even then... How can someone leave a hotelroom like THAT!
So quickly back down with the kids to ask for another room. A thousand apologies, the computer has been acting weird since a nearby lightning strike (the room-key machine doesn't work too well anymore either, BTW!). New round... New chances! Now a room on the 7th floor, which is indeed clean and made up!
For Geordi we made a bed on the couch, which gave both kids a lot of room to sleep!
Miriam and myself quickly got the luggage from the car and helped the kids in to their PJ's. Once in bed their lights went out almost instantly!
And we... quickly followed suit!
But hey... WE'RE IN THE USA!!!
Picture Placeholder